WPROWADZENIE

Równolegle z opracowywaniem modelu przypadków użycia powinien być tworzony  model informacyjny systemu. Model ten pozwala na wyrażenie aspektu statycznego modelowanego systemu – odwzorowanie struktury informacji (danych) przetwarzanych w systemie, niezbędnych do realizacji funkcjonalności, wyrażonych w formie przypadków użycia. Model informacyjny systemu zawiera zarówno charakterystykę elementów należących do dziedziny problemu, jak i zależności łączących te elementy.

Identyfikacja elementów modelu informacyjnego systemu ma charakter przyrostowy i iteracyjny. Zgodnie z założeniami OMNIS, praca nad modelem rozpoczyna się od wskazania kluczowych elementów dziedziny problemu wokół, których realizowane jest przetwarzanie w systemie (zwykle na podstawie opracowanego na etapie analizy biznesowej modelu koncepcji biznesowych) i polega na stopniowym uzupełnianiu modelu o nowe, identyfikowane podczas analizy funkcjonalności elementy, niezbędne
do jej realizacji oraz uszczegóławianiu specyfikacji tych elementów. Zawarte w modelu elementy oraz ich specyfikacje są ściśle powiązane z pozostałymi artefaktami analizy systemowej – wynikają bezpośrednio z przebiegów przypadków użycia, zaprojektowanych interfejsów użytkownika oraz zdefiniowanych reguł i ograniczeń systemowych. Model informacyjny systemu uwzględnia przede wszystkim dane trwałe – takie, których czas życia jest dłuższy niż sesja użytkownika z systemem – aczkolwiek mogą być uwzględnione w nim również dane tymczasowe, jeżeli są one wykorzystywane w realizacji funkcjonalności systemu (np. kryteria wyszukiwania, struktura wywołań usług).

Integralną cechą modelu informacyjnego systemu jest aspekt cyklu życia informacji w systemie. W przypadku bowiem niektórych elementów, prócz zawartości informacyjnej wymagane jest także wskazanie etapu, na jakim dana informacja się znajduje. Na przykład, Wniosek kredytowy może być w danym momencie złożony, rozpatrywany albo zaakceptowany. Informacja o etapie cyklu życia stanowi często podstawę do realizacji funkcjonalności, związanej z różnego rodzaju raportowaniem oraz jest wykorzystywana do różnego rodzaju obliczeń.

Rola techniki w metodyce OMNIS

Tworzenie modelu informacyjnego systemu można nazwać tworzeniem fundamentu dla planowanej funkcjonalności systemu. Obraz informacji dostępnej w systemie, pogrupowany w ramach klas
i asocjacji, ma na celu umożliwienie zaplanowania funkcjonalności systemu w zgodzie
z oczekiwaniami przyszłych użytkowników. Oczekiwania te mogą być realizowane poprzez umożliwienie:

• utrwalenia w systemie określonych informacji,
• wyliczenia określonych informacji,
• odnotowania informacji o określonym etapie życia informacji,
• udostepnienia określonej funkcjonalności zgodnie z wymaganiami niefunkcjonalnymi.

Oceniając rolę etapu z punktu widzenia prowadzonego procesu analizy systemowej, należy wyraźnie wskazać na jej wpływ na proces badania spójności rozwiązania. Odpowiednio wykorzystany, model klas pozwala na zweryfikowanie, czy możliwe będzie:

• wprowadzenie określonych danych do systemu,
• wyliczenie określonych wartości na podstawie danych dostępnych w systemie,
• zaprezentowanie lub udostępnienie oczekiwanych informacji poszczególnym aktorom lub systemom zewnętrznym.

Wykorzystywane języki i narzędzia

Wykorzystywanym w OMNIS środkiem wyrazu, umożliwiającym zapis przyjętej struktury zawartości informacyjnej systemu, jest diagram klas języka UML, natomiast w przypadku cyklu życia informacji – maszyna stanów języka UML.

UŻYTECZNE TECHNIKI